Ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα
Το 25% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, όταν η επίσημα καταγεγραμμένη ανεργία ξεπερνάει το 16,2% του πληθυσμού, τότε η πρωταρχική μέριμνα που οφείλει να λάβει η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, είναι η δημιουργία ενός πλαισίου προστασίας των αδύναμων αυτών συμπολιτών μας. Ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Και δεν υπάρχει καμία μέριμνα, καμία ενέργεια προς την κατεύθυνση αυτή εδώ και 20 ολόκληρους μήνες που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται στην εξουσία. Κατά συνέπεια αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης πολιτικής και αποτελεί ένα τεράστιο έλλειμμα, ένα έλλειμμα το οποίο τεμαχίζει, διασπά την ελληνική κοινωνία. Και βεβαίως η χώρα μας θα βγει από την υπαρκτή κρίση. Το ζήτημα είναι να βγει με την κοινωνία όρθια κι όχι με την κοινωνία πεσμένη και διαλυμένη. Και η κοινωνία διαλύεται. Και δεν έχετε πάρει, κύριοι της κυβέρνησης, κανένα μέτρο προς την κατεύθυνση αυτή.
Τα προωθούμενα μέτρα με το συζητούμενο πρόγραμμα πλήττουν ακόμα περισσότερο αυτήν την κοινωνία και πλήττουν τους κοινωνικά αδύναμους. Και το στοιχείο αυτό της αδικίας έρχεται στην κυριολεξία ως ένα βαρύτατο μέγεθος το οποίο
διαμορφώνει ανάσχεση για τη λήψη των όποιων άλλων μέτρων, πολύ δε περισσότερο για την εφαρμογή τους.
Πώς να πειστεί ο ελληνικός λαός ότι πρέπει να δεχτεί βάρη, όταν διαπιστώνει συστηματικά την ανισότητα κατανομής αυτών των βαρών, μία ανισότητα η οποία μεγεθύνεται, μία ανισότητα η οποία έρχεται με μεγαλύτερη ένταση με τα μέτρα που προωθούνται με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.
Η υστέρηση φορολογικών εσόδων, τεράστια υστέρηση. Και βεβαίως κάποιος ευθύνεται που δεν εισπράχθηκαν αυτά τα φορολογικά έσοδα. Η κυβέρνηση βρήκε ως σταθερή πηγή εσόδων την περικοπή μισθών, αποδοχών γενικότερα, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών. Δεν θα μπορέσει και αν ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα να έχει τα οποιαδήποτε αποτελέσματα εάν αυτά τα οποία φιλοδοξεί η κυβέρνηση να υπάρξουν όταν αυτή η κοινωνία διαπιστώνει καθημερινά αυτήν την απαράδεκτη ανισότητα.
Σε μία κοινωνία η οποία εμφανίζει τις μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτές οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες είναι το γέννημα μιας άναρχης νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η οποία σε εκπληκτική συνεργασία και συζυγία με το πελατειακό κράτος, έδωσε αυτό το συγκεκριμένο αρνητικό αποτέλεσμα.
Τα μέτρα που προωθούνται με το μεσοπρόθεσμο δεν αναστρέφουν την ύφεση. Η ύφεση θα βαθύνει. Ταυτόχρονα δεν διαμορφώνει συνθήκες στοιχειώδους εκκίνησης μια αναπτυξιακής, μιας παραγωγικής διαδικασίας. Όταν έχουμε την αγορά των μικρομεσαίων επιχειρήσεων να είναι στεγνή και όταν η μικρομεσαία επιχείρηση είναι στεγνή, είναι βέβαιο ότι θα καλπάζει η ανεργία με το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η μικρομεσαία επιχείρηση που κλείνει, εκτός του ότι πλήττει τους φορείς αυτών των επιχειρήσεων ταυτόχρονα διαμορφώνει συνθήκες μεγέθυνσης της ανεργίας.
Είναι άδικα και αποτελεσματικά μέτρα. Θα είναι και αναποτελεσματικά. Διότι αυτοί οι αυξημένοι έμμεσοι φόροι τροφοδοτούν στην κυριολεξία το στέγνωμα της αγοράς και δεν επιτρέπουν τη διατήρηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι ο χρόνος που έχω στη διάθεσή μου είναι ασφυκτικός. Θα μπορούσα διεξοδικά να αναφερθώ σε μια σειρά από ζητήματα τα οποία μ’ έναν αρνητικό, σε κάποιες περιπτώσεις και μ’ ένα επικίνδυνο τρόπο αντιμετωπίζει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Θέλω όμως στον ελάχιστο αυτό χρόνο να πω με βεβαιότητα κύριε Υπουργέ την άποψή μου για ένα ζήτημα.
Δεν διεκδικήσατε με όρους πολιτικούς όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα μία άλλη συμπεριφορά των Ευρωπαίων. Διότι ναι μεν κυρίες και κύριοι συνάδελφοι το ελληνικό πρόβλημα έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, αλλά ταυτόχρονα είναι και ευρωπαϊκό ζήτημα. Διότι μία ελληνική οικονομία, η οποία απειλείται με κατάρρευση είναι ευρωπαϊκό ζήτημα. Διότι πλήττει την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χωρίς την πολιτική της ενότητα η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι βέβαιον ότι θα έχει από ελάχιστη έως μηδενική συμμετοχή στην παγκόσμια λειτουργία της οικονομίας, με το πρόσθετο δεδομένο ότι είναι πολλές οι αναδυόμενες οικονομικά νέες χώρες.
Βεβαίως κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και η αναδιάρθρωση με επιμήκυνση, με μείωση του επιτοκίου και περίοδο χάριτος, έπρεπε να είχε διεκδικηθεί, όπως θα έπρεπε να είχε διεκδικήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το πενταετές αναπτυξιακό πρόγραμμα, στηριγμένο σε χρήματα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων σε συνεργασία με τα προβλεπόμενα κονδύλια του ΕΣΠΑ και με την έκδοση ενός ειδικού επενδυτικού ομολόγου. Και μιας και ο λόγος για το ΕΣΠΑ, είναι τραγικό χρήματα που μας περιμένουν κι ενώ το ΕΣΠΑ βρίσκεται στο μέσον της διαδρομής του δεν έχει ξεκινήσει ουσιαστικά ακόμη για την χώρα μας. Κι αυτά δεν είναι ζητήματα παρεμπίπτοντα. Αυτά είναι καίρια ζητήματα που παρακολουθούν και ελέγχουν ως αναποτελεσματική και βεβαίως ως εξαιρετικά απαράδεκτη και ανώφελη την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Είναι προφανές ότι εμείς, η Δημοκρατική Αριστερά, καταψηφίζει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και το γνωρίζετε. Όχι γενικά και αόριστα, αλλά στη βάση εναλλακτικών προτάσεων και θέσεων που δημόσια έχουμε αναπτύξει και η Κυβέρνηση τις γνωρίζει αυτές τις θέσεις.
