Η ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΥΠΟΨΗΦ.ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΜΑΣ ΣΤΗ Β.ΕΥΒΟΙΑ

                                                                                 Χαλκίδα 31/3/2012

Η περιοδεία ομάδας υποψηφίων βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ Εύβοιας

Αποτελούμενη από τους Αγγέλου Βαγγελη- Αναγνωστάκη Δημήτρη

-         Κολιοπανο Πάνο – Παπανδρέου Ανδρέα  - Παυλοβιτς Αλέξανδρο

-         και με συμμετοχή του μέλους της τριμελούς συντονιστικής επιτροπής

Καπράλο Ηλία σημείωσε εξαιρετική επιτυχία αφού πετυχε  1. Να οργανώσει και μορφοποιήσει την ομάδα δράσης της προεκλογικής μας δουλειάς στην Β.Ευβοια

Αποτελούμενη από παλαιούς και νέους έμπειρους συντρόφους και φίλους του κόμματος μας.

2^ο. Σε συνεστίαση που πραγματοποιήθηκε στην Αιδηψό απάντησε στις  πολιτικού περιεχομένου ερωτήσεις δεκάδων πολιτών προερχομένων από διάφορους πολιτικούς

Χώρους.

 Η χαρά και η αισιοδοξία μας πρόεκυψε από την ουσιαστική συμμετοχή τόσων πολιτών και το ενδιαφέρον τους για το κόμμα μας και τις θέσεις του.

                                                                                     Από το γραφείο τύπου.

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜ.ΑΡ ΣΤΗ Β.ΕΥΒΟΙΑ

                                                                             Χαλκίδα 31/3/2012

Ομάδα υποψηφίων βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ Εύβοιας

Θα επισκεφτεί σήμερα την Β.Ευβοια για να συναντήσει φίλους και ψηφοφόρους

Της ΔΗΜ.ΑΡ στις πόλεις Αιδηψό Ιστιαία και Ωρεους.

Τα τοπικά προβλήματα και η προετοιμασία των εκλογών θα αποτελέσουν το αντικείμενο ευρύτερων συζητήσεων και με τους κατοίκους της περιοχής.

                                

                                                                         Από το γραφείο τύπου.

Το χρώμα της Εύβοιας

(Του Βαγγέλη Αγγέλου)

Το βράδυ των εκλογών, στις οθόνες της τηλεόρασης, εμφανίζεται ένας χάρτης με τους Νομούς της χώρας, που ανάλογα με τα αποτελέσματα κάθε Νομού, χρωματίζεται η κάθε περιοχή με το χρώμα του κόμματος που «κατέλαβε» τον Νομό. Τα χρώματα αυτά είναι συνήθως δύο, πράσινο και μπλε, ο δε Νομός της Εύβοιας, χαρακτηρίζεται παραδοσιακά ως «πράσινος Νομός».

Το που οδήγησε το σύνολο της χώρας αυτό το «βάψιμο», το γνωρίζουμε και το πληρώνουμε όλοι. Θα νόμιζε όμως κανείς ότι, εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι η Εύβοια είχε τις περισσότερες φορές το χρώμα των νικητών και ότι ανέδειξε πολιτικούς και πολιτικές οικογένειες «θηρία» και των δυο μεγάλων παρατάξεων, που έγιναν υπουργοί με δύναμη και τα ονόματά τους είναι ανεξίτηλα γραμμένα και στην μνήμη μας, αλλά και στα τοιχία των όποιων δημόσιων έργων με πράσινο ή μπλε χρώμα, αυτό θα είχε ως συνέπεια η Εύβοια να εμφανιζόταν σήμερα σε κάπως καλύτερη κατάσταση, σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας.

Γνωρίζουμε όμως ότι αυτό δεν συμβαίνει και μάλιστα σε πολλούς τομείς, όπου η δυσανεξία του Νομού μας είναι εμφανής, με χαρακτηριστικότερα ίσως παραδείγματα αυτά της ανεργίας και των δημόσιων υποδομών (πχ το οδικό δίκτυο της Εύβοιας). Η δε σύγκριση με άλλους νομούς είναι εμφανής.

Όχι ότι δεν εισέρευσαν χρήματα στην Εύβοια. Εισέρρευσαν και μάλιστα πακτωλοί, τόσο από εθνικούς πόρους, όσο κι από Ευρωπαϊκά ταμεία. Το γιατί δεν «έπιασαν τόπο» αυτά τα χρήματα, είναι μια μεγάλη ιστορία, που τα πολλά μικρά κομμάτια της, τα γνωρίζουν οι Ευβοείς: Υπερκοστολογημένα και αποσπασματικά δημόσια έργα, χαρισματικές πράξεις υπέρ των «ημετέρων» ψηφοφόρων που εισέπρατταν υπέρογκες αποζημιώσεις στις απαλλοτριώσεις, σε προνοιακά επιδόματα και σε κάθε λογής κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος.

Ζημιογόνες επιχειρήσεις που κρατιούνταν στην ζωή για να τρέφουν κομματικούς στρατούς που, όταν τελικά έκλεισαν, έφεραν ερήμωση κι εσωτερική μετανάστευση.

Ευρωπαϊκά σεμινάρια κατάρτισης ανέργων σε απίθανες ειδικότητες που συντηρούσαν κομματικές πελατείες.

Σκόρπισμα κρατικού χρήματος σε επιδοτήσεις ανύπαρκτων αθλητικών συλλόγων, πανηγυριών και άλλων αναποτελεσματικών δραστηριοτήτων.

Δανεικά κι αγύριστα σε πυρόπληκτους που ούτε μύρισαν την κάπνα της φωτιάς, κλπ.

Ο κατάλογος είναι μεγάλος και μοιάζει με τον τιμοκατάλογο του πελατειακού κράτους, με βάση τον οποίο, αντί για έργα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και της ανάπτυξης του Νομού, τα κόμματα εξουσίας μοίραζαν χρήματα στους ψηφοφόρους, με αντάλλαγμα τις ψήφους.

Ο πραγματικός λογαριασμός όμως, ήρθε τώρα με την κρίση και καλούνται να τον πληρώσουν κι όσοι δεν είχαν προσκληθεί και δεν έφαγαν σ’ αυτό το «πάρτι» και μάλιστα, κυρίως αυτοί.

Πολλοί δε από τους τότε γαλαντόμους και σκορποχέρηδες πολιτικούς-«οικοδεσπότες» εκείνων των «πάρτι», μόλις έφτασε ο «λογαριασμός», «έστριψαν» κι άλλαξαν πολιτικό στρατόπεδο και ρόλους.

Είναι προφανές λοιπόν ότι, το μοντέλο της ανάπτυξης και της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, που ακολούθησαν κι εμπέδωσαν τα κόμματα και οι πολιτικοί που ήθελαν να βάψουν πράσινο ή μπλε τον Νομό μας, αποδείχθηκε επωφελές για τους πολιτικούς και την στενή κομματική τους πελατεία, αλλά πανάκριβο, αναποτελεσματικό έως και καταστροφικό για όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Πρέπει να γυρίσουμε σελίδα, πρέπει να τα’ αλλάξουμε όλα.

Η «Δημοκρατική Αριστερά» είναι αποφασισμένη να εργαστεί γι’ αυτές τις αυτονόητες αλλαγές, που θα είναι εφικτές μόνο αν κατεδαφιστεί το κομματικό-πελατειακό σύστημα, μαζί με την νοοτροπία του και τους πολιτικούς που το υπηρέτησαν.

Θα είναι εφικτές, αν πλειοψηφίσουν οι δυνάμεις που εργάστηκαν κι εργάζονται για την πολύπλευρη ανάπτυξη της χώρας, με σχέδιο, διαφανείς και δημοκρατικές διαδικασίες, σεβασμό στο περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον.

Η ΔΗΜΑΡ μπροστά στις εκλογές: Στόχος η έξοδος από την κρίση

(Της Ελένης Αλατά Καραγιάννη)

H Εύβοια, για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, βρίσκεται αντιμέτωπη με το κακό εαυτό της. Πολλοί είναι αυτοί που δεν θα το παραδεχτούν. Άλλοι θα το παρακάμψουν. Λίγοι θα σταθούν μπροστά στον καθρέφτη και θα δουν το πραγματικό πρόσωπο ενός νομού που από τη συντήρηση πέρασε στο «σοσιαλισμό» του ΠΑΣΟΚ για να φτάσει να φιλοξενεί γραφεία της «Χρυσής Αυγής» στη Χαλκίδα.

Η πραγματικότητα είναι σκληρή και δεν προσφέρεται για ωραιοποιήσεις. Πρέπει να την αντιμετωπίσουμε και η πρώτη κίνηση θα γίνει σε αυτές τις εκλογές.
Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ μας έδειξαν τον «καλό» και κακό εαυτό τους. Μας οδήγησαν στα μνημόνια μέσα από εγκληματικά λάθη και παραλείψεις, αφού είχαν προηγούμενα μετατρέψει την Εύβοια σε νησί των ανέργων, κλείνοντας το ένα εργοστάσιο μετά το άλλο.

Οι μικρομεσαίοι και οι επιχειρηματίες ΔΕΝ ανησυχούσαν όσο έβλεπαν τον καταναλωτισμό να κρατεί καλά. Και όμως: Οι τριγμοί στο σύστημα είχαν εμφανιστεί αλλά δεν τους δίναμε σημασία, ούτε κανείς μας προειδοποίησε για το τι μας περίμενε στη γωνία.

Μπορεί το σπίτι του διπλανού μας να καιγόταν αλλά εμείς νομίζαμε ότι έχουμε καλή πυροπροστασία. Και όταν οι φλόγες έφτασαν στην αυλή μας ήταν αργά.

Μαζί με τις φλόγες και τα μνημόνια άρχισε και το ξήλωμα της πολιτικής σκηνής. Και τότε «αποκαλύφθηκε» το σάπιο υπόβαθρο της κοινωνίας μας. Η εμφάνιση των «αγανακτισμένων» ήταν ευκαιριακή και μικρή για ένα νομό σαν την Εύβοια που έχει δεχτεί τόσα πλήγματα. Και δεν έλειψαν και αυτοί πού προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την αγανάκτηση για να την μετατρέψουν σε ψήφους.

ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ με την στείρα αντιμνημονιακή πολιτική τους αντί να συσπειρώσουν τον κόσμο τον οδηγούσαν σε ακραίες λύσεις. Η ακροδεξιά, από την πλευρά της εκμεταλλεύτηκε την ξενοφοβία και την εγκληματικότητα «χτίζοντας» το δικό της «κάστρο» στην Εύβοια, μετά από πολλά χρόνια...

Μέσα σε όλα αυτά μια ήρεμη φωνή, εκείνη του Φώτη Κουβέλη, από την πρώτη στιγμή (ακόμη και πριν την ένταξη στο ΔΝΤ) έλεγε ότι ΔΕΝ πρέπει να εγκαταλείψουμε το ευρώ αλλά αντίθετα να ληφθούν μέτρα για να προστατεύσουν το εισόδημα των εργαζομένων και των μικρομεσαίων.

Και όταν η ΔΗΜΑΡ παρουσίασε ένα συγκεκριμένο σχέδιο για να βγούμε από την κρίση , ΠΑΣΟΚ και ΝΔ προτίμησαν να συμμαχήσουν με τον Καρατζαφέρη για να περάσουν τα σκληρά μέτρα της Τρόϊκας.

Ακόμη και τότε ο Φώτης Κουβέλης έλεγε ότι ΔΕΝ πρέπει να πάμε σε μια τέτοια συγκυβέρνηση αλλά σε μια δημοκρατική – διακομματική συμμαχία για να σώσουμε τον τόπο.

Οι πρώτοι που αρνήθηκαν ήταν αυτοί που μιλούσαν για... ενότητα: Το ΚΚΕ ήθελε να επιβάλει τις απόψεις του (έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση – Οχι στο ευρώ επιστροφή στη δραχμή) και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε χωριστεί στα δύο με άλλους να ζητούν την παραμονή στο ευρώ και άλλους την επιστροφή στη δραχμή.

Και φτάνουμε στα σημερινά γεγονότα. Η Μέρκελ ομολογεί ότι ΔΕΝ ΣΥΝΕΦΕΡΕ και ούτε μπορούσαν να μας διώξουν από το ευρώ, τώρα που μας έδεσαν χειροπόδαρα.

Η ΔΗΜΑΡ μπροστά στις εκλογές συνεχίζει τη νηφάλια πολιτική της και ζητά τη συνεννόηση των δημοκρατικών δυνάμεων με μοναδικό στόχο την έξοδο από την κρίση. Χωρίς κραυγές και νταηλίκια διεκδικεί τη ψήφο του λαού που νιώθει προδομένος από τα δύο μεγάλα κόμματα και μπερδεμένος με τις θέσεις του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Για την παγκόσμια ημέρα θεάτρου

(από τον Τομέα Πολιτισμού της Δημοκρατικής Αριστεράς)

«Μακάρι το θέατρο να μας βοηθά να στοχαζόμαστε τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και μακάρι αυτός ο στοχασμός να είναι ευλογημένος με θάρρος, ειλικρίνεια, ανυποκρισία και χάρη» (Τζον Μάλκοβιτς, μήνυμα εκ μέρους της Unesco).

Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στους καλλιτέχνες, επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, που μέσα σε αντίξοες συνθήκες επιμένουν να δημιουργούν. Στη χώρα όπου το θέατρο διαμορφώθηκε ως αυτόνομη μορφή τέχνης, η οικονομική κρίση και η απουσία πολιτικής για τον πολιτισμό το καταδικάζουν σε μαρασμό. Επιχειρήσεις κλείνουν, θεατρικές ομάδες αναστέλλουν τη λειτουργία τους, ηθοποιοί —ιδίως νέοι— μένουν άνεργοι. Η απουσία σχεδίου για το θέατρο και το σύγχρονο πολιτισμό γενικά, δεν μπορεί εσαεί να δικαιολογείται από τις συνθήκες οικονομικής κρίσης: πολιτική δεν σημαίνει αποκλειστικά επιδοτήσεις, αλλά και στρατηγική, υποδομή, σύγχρονο και λειτουργικό θεσμικό πλαίσιο, αξιοποίηση ευρωπαϊκών πόρων για μια νέα οικονομία του πολιτισμού.

27 / 03 / 2012

Οι δεσμεύσεις μας για μια καλύτερη προεκλογική περίοδο

Εμείς τα μέλη της Δημοκρατικής Αριστεράς Ευβοίας αισθανόμαστε την υποχρέωση, στην επερχόμενη προεκλογική περίοδο να δεσμευτούμε σε μία σειρά από κανόνες δεοντολογίας που πιστεύουμε, θα βελτιώσουν τον πολιτικό πολιτισμό όλων μας. 

• Θα προσπαθήσουμε ο προεκλογικός μας αγώνας να έχει το μικρότερο δυνατό περιβαλλοντικό αποτύπωμα για την πόλη και το νομό. Θα τυπώσουμε τον μικρότερο δυνατό αριθμό φυλλαδίων, δεν θα πετάμε φυλλάδια στους δρόμους ούτε θα κολλάμε αφίσες, παρά μόνο στα σημεία που θα μας υποδείξουν οι Δήμοι. Δεν θα βάψουμε τοίχους με συνθήματα ή γκράφιτι.

 

• Δεν θα προκαλέσουμε ηχορύπανση εγκαθιστώντας εξωτερικές ηχητικές εγκαταστάσεις ή κορνάροντας με αυτοκίνητα. Οι πόλεις μας είναι ήδη επιβαρυμένες με ηχορύπανση που δημιουργεί προβλήματα σε όλους μας που ζούμε και εργαζόμαστε σε αυτές.

• Καταλαβαίνουμε ότι η Χαλκίδα αλλά και οι περισσότερες πόλεις του νομού αντιμετωπίζουν έντονα κυκλοφοριακά προβλήματα. Δεν θα αποκλείσουμε δημόσιους χώρους και δρόμους και με κανένα τρόπο δεν θα συμβάλλουμε στην επιδείνωση του κυκλοφοριακού

• Θα σεβαστούμε την προσωπική ζωή, την τιμή και την υπόληψη όλων των υποψηφίων, όλων των κομμάτων. Οι εκλογές είναι για μας μια ιερή διαδικασία της δημοκρατίας που δεν πρέπει να υποβαθμίζεται από προσωπικά μίση ούτε να εκφυλίζεται σε επίπεδο πεζοδρομίου

• Θα προσπαθήσουμε ο εκλογικός μας αγώνας να έχει το μικρότερο δυνατό οικονομικό κόστος. Το κόμμα μας έχει ήδη ζητήσει από τη Βουλή τη γενναία μείωση της επιχορήγησης των κομμάτων κατά 50% και οι βουλευτές μας έχουν αποποιηθεί τα επιδόματα συμμετοχής τους σε επιτροπές της Βουλής.

Οι παραπάνω δεσμεύσεις μας είναι το ελάχιστο δείγμα της αντίληψής μας για τη λειτουργία της δημοκρατίας. Είμαστε ανοικτοί στο διάλογο και με τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα προκειμένου να συμφωνήσουμε από κοινού όχι μόνο στα παραπάνω αλλά και σε άλλες πιθανώς προτάσεις προς την ίδια κατεύθυνση.   

Την πιστολιά την άκουσαν όλοι, αλλά για τον φόνο δεν ξέρει κανείς τίποτα

(Της Κατερίνας Χατόλα)

Το τελευταίο διάστημα, η κοινή γνώμη «βομβαρδίζεται» με ειδήσεις που αφορούν αποκαλύψεις κρουσμάτων διαφθοράς του κρατικού μηχανισμού (μίζες στο Υπουργείο Ανάπτυξης, συμμορία στο ΙΚΑ Καλλιθέας), αποκαλύψεις για ύπαρξη πλήθους «μαϊμού αναπήρων» που λάμβαναν αληθινά επιδόματα, κλπ.

Μαζί με τα ρεπορτάζ για τα «κατορθώματα» και τα παράνομα αποκτήματα των αποκαλυφθέντων και συλληφθέντων, προβάλλονται και δηλώσεις ή συνεντεύξεις αρμοδίων υπουργών (εντός της αρμοδιότητας των οποίων συνέβησαν τα «παρατράγουδα»), οι οποίοι περιγράφουν, σχολιάζουν  και ελεεινολογούν την κατάσταση και απαριθμούν τα μέτρα που ελήφθησαν για «να μπει επιτέλους το μαχαίρι στο κόκκαλο». Αναμφισβήτητα, κορυφαίος στην δραματική παρουσίαση τέτοιων γεγονότων υπουργός, είναι ο κύριος Λοβέρδος, το βλέμμα και το ύφος του οποίου δεν αφήνει και πολλές αμφιβολίες στους τηλεθεατές ότι, ο άνθρωπος την έχει πάρει πολύ «επί πόνου» την όλη ιστορία.

Ωραία και διδακτικά όλ’ αυτά, όμως κάτι λείπει απ’ όλες αυτές τις ιστορίες, κάτι που, χωρίς αυτό, δεν υπάρχει λογική εξήγηση.

Δεν είναι δυνατόν, για τόσα πολλά χρόνια, τόσοι πολλοί άνθρωποι, να κλέβουν με τόσο απλό τρόπο, πολλά ή λίγα ο καθένας τους απ’ το κράτος και να μην έχουν υποπέσει στην αντίληψη και τον έλεγχο των υπηρεσιών, των ελεγκτικών μηχανισμών, της Δικαιοσύνης, των πολιτικών που κυβέρνησαν τον τόπο και της κοινωνίας ολόκληρης.

Ίσως μια – μικρή ή μεγάλη – μερίδα πολιτών, να δικαιούται να «πέφτει από τα σύννεφα» με τέτοιες αποκαλύψεις. Σε καμιά περίπτωση όμως, δεν δικαιούνται να παριστάνουν τους έκπληκτους και τους ανύποπτους, όσοι πολιτικοί κυβέρνησαν τον τόπο τις τελευταίες δεκαετίες.

Και το ερώτημα που αβίαστα προκύπτει, είναι: Οφείλονται όλ’ αυτά σε αμέλεια κι ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού και των πολιτικών ή μήπως υπήρχε άμεση ή έμμεση συναλλαγή του κομματικού-πελατειακού κράτους με τους ψηφοφόρους πελάτες του;

Κι επειδή άρχισαν και τοπικά να κυκλοφορούν φήμες για «μαϊμού» ιατρικά πιστοποιητικά κι επιδόματα, μιας και άρχισαν οι έρευνες, καλό είναι να φθάσουν κάποιες μέχρι το τέλος και να μάθουμε αν σε κάποιες περιοχές, κάποιοι συμπολίτες μας αποφάσισαν να ρισκάρουν περιπέτειες με τον Νόμο και να παραστήσουν τους ΑΜΕΑ για να πάρουν κάποιο επίδομα παράνομα, ή μήπως βρέθηκαν κάποιοι πολιτικοί που τους χτύπησαν φιλικά στην πλάτη και τους «πούλησαν» μια ιατρική γνωμάτευση με κρατική σφραγίδα με αντάλλαγμα την ψήφο τους;

 Όσο οι έρευνες και οι «αποκαλύψεις» δεν φτάνουν στο αναγκαίο βάθος, όσο δηλαδή μαθαίνουμε μόνο για την «πιστολιά» που ακούστηκε, τόσο δεν θα μαθαίνουμε τίποτα για τον «φόνο» και τους ενόχους.

Κι επιπλέον, δικαιούμαστε να υποπτευόμαστε αφενός ότι, ή όλη αυτή επικοινωνιακή καταιγίδα με τις μισές αλήθειες και τα μισά ψέμματα αποσκοπεί στο να μας πείσει ότι οι «ένοχοι του φόνου» είναι αυτοί που μπορούν ν’ ανατάξουν την κατάσταση του θύματος και να επανορθώσουν και, αφετέρου, ότι επιχειρείται μια μεθοδευμένη στοχοποίηση πχ όλων των ΑΜΕΑ («επί δικαίων και αδίκων», για να γίνει πιο εύπεπτη στην κοινή γνώμη, η περικοπή των ήδη περικομμένων κοινωνικών παροχών προς τα ΑΜΕΑ

Η Δημοκρατική Αριστερά για τη μετανάστευση

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θεωρεί ότι το υπαρκτό και σύνθετο πρόβλημα των μεταναστών δεν αντιμετωπίζεται σε συνθήκες εκτοπισμού σε γκέτο και ξερονήσια.

Η συνολική θέση της για τους μετανάστες οριοθετείται και προσδιορίζεται από την αντίληψη ότι ο σύγχρονος εθνικισμός και ο ρατσισμός δεν αποτελεί απλώς και μόνο ένα ιστορικό επεισόδιο ή μια επιβίωση παλαιών μορφών, αλλά ένα παγκόσμιο φαινόμενο με βαθιές ρίζες, το οποίο εξελίσσεται συνεχώς. Στη σημερινή συγκυρία, παρατηρούμε την κρίση των παραδοσιακών μορφών του Έθνους –κράτους, ενώ παράλληλα αναδεικνύονται και νέες μορφές διεθνικής κινητικότητας. Αυτό το νέο σύστημα συναρτάται άμεσα και με το σύστημα οργάνωσης και καταμερισμού της εργασίας, εξωθώντας μια σειρά κοινωνικών προβλημάτων (όπως η μετανάστευση) στον αστερισμό του εθνικισμού και του ρατσισμού. Οι νέες κατώτερες «φυλές», στις σύγχρονες κοινωνίες, είναι, οι μετανάστες, οι ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και οι «κοινωνικά αποκλεισμένοι». Σ' αυτές τις νέες κατηγορίες εφαρμόζονται πολιτικά και ανθρωπολογικά σχήματα στιγματισμού και περιθωριοποίησης. τα οποία θεμελιώνονται στη βάση ενός τριπλού καθορισμού (ταξική καταγωγή, εθνική προέλευση, κοινωνική παθολογία). Παράλληλα, μέσω αυτών των νέων κατηγοριών πραγματοποιείται αποτελεσματικά η καθημερινή ιδεολογική αναστροφή των πραγματικών κοινωνικών σχέσεων και η προβολή τους στο πεδίο της «κουλτούρας της μνησικακίας».

Η μετανάστευση είναι φαινόμενο παγκόσμιο, σύνθετο, δυσεπίλυτο. Γενεσιουργές αιτίες του είναι κυρίως η φτώχια και η εξαθλίωση των χωρών του Τρίτου Κόσμου για την οποία την κύρια ευθύνη φέρει ο λεγόμενος «Πρώτος Κόσμος», ο κόσμος των ανεπτυγμένων και οικονομικά ισχυρών χωρών. Οι άνισες ανταλλαγές και η καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων των φτωχών χωρών από τις παγκόσμιες  εταιρείες, η άρνηση των ανεπτυγμένων χωρών να διαθέτουν, όπως είχαν δεσμευθεί, κάθε χρόνο το 0,7% του ΑΕΠ τους για την αντιμετώπιση των στοιχειωδών αναγκών των πενόμενων πληθυσμών, καθώς και η διακυβέρνηση από διεφθαρμένα αντιδημοκρατικά καθεστώτα είναι οι κύριες αιτίες του φαινομένου, που μαζί με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, τις στρατιωτικές επεμβάσεις της Δύσης, τους πολέμους και τις εμφύλιες σφαγές, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που, αν δεν ελεγχθεί με κατάλληλες δημιουργικές πολιτικές, ενέχει σοβαρούς κινδύνους και απειλές.

Οι μετανάστες, υπό προϋποθέσεις, μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη μιας χώρας και να την πλουτίσουν δημογραφικά και πολιτισμικά. Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, η κατάσταση τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη. Η συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών αποτελεί παγίδευση και για τους ίδιους, αλλά και προκαλεί σοβαρά κοινωνικά ζητήματα στον ντόπιο πληθυσμό. Οι ίδιοι, στην καλύτερη περίπτωση, αποτελούν μια “μάζα εργατών-δούλων”, που υφίσταται άγρια εκμετάλλευση, χωρίς δικαιώματα ή, στη χειρότερη περίπτωση, προστίθενται απλώς στις στρατιές των ανέργων, χωρίς πόρους, καταδικασμένοι στην εξαθλίωση, τον απόλυτο αποκλεισμό, την παραβατικότητα. Ο μεγάλος αριθμός τους, ιδιαίτερα στο κέντρο της Αθήνας, με τη χωροταξική υπερφόρτωση, με την έκρηξη του παραεμπορίου, του εμπορίου ναρκωτικών, του εμπορίου γυναικών, οδήγησε σε σοβαρή υποβάθμιση της ζωής των κατοίκων, με αποτέλεσμα να προκαλούνται εκατέρωθεν τριβές, εντάσεις και συγκρούσεις. Η κατάσταση αυτή πρέπει να αλλάξει. Οι ευθύνες των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που τόσα χρόνια άφησαν το πρόβλημα να πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, είναι τεράστιες.

Η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν μπορεί να περιμένει. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει:

• Να απαιτήσει αναθεώρηση της Συνθήκης Δουβλίνο II του 2003 (που υπέγραψε η κυβέρνηση Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον σημερινό πρωθυπουργό), η οποία μετατρέπει την Ελλάδα σε χώρο εγκλεισμού όλων των προσφύγων και οικονομικών μεταναστών, που απλώς χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως πέρασμα προς την Ευρώπη.

• Να απαιτήσει τη διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της ΕΕ με την Τουρκία, αν η τελευταία δεν δεσμευθεί ότι θα δέχεται πίσω όλους τους μετανάστες που εισέρχονται παράνομα στη χώρα μας από τα ελληνοτουρκικά θαλάσσια και χερσαία σύνορα.

• Να επιδιώξει τη διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, που θα δίνει έμφαση στις παρεμβάσεις εκείνες που θα επιτρέψουν στους κατοίκους της Αφρικής και της Ασίας να μείνουν στον τόπο τους, αλλά και θα παρέχει όλους τους αναγκαίους πόρους για την εγκατάσταση, τη διατροφή και την υγειονομική φροντίδα των μεταναστών, μέχρις ότου μπορέσουν να ενταχθούν δημιουργικά στην κοινωνία. Παράλληλα θα πρέπει να προβλέπεται ο επιμερισμός του βάρους της μετανάστευσης σε όλη την Ευρώπη, με κριτήρια τον πληθυσμό και το κατά κεφαλήν εισόδημα κάθε χώρας.

• Να ενισχύει τη φύλαξη των συνόρων με την ουσιαστικότερη και μονιμότερη συνδρομή της ΕΕ.

• Να νομιμοποιήσει όλους τους μετανάστες που πληρούν τις προϋποθέσεις νομιμοποίησης.

• Να εξετάζει γρήγορα τις αιτήσεις όσων ζητούν άσυλο με κριτήρια αντικειμενικά, όπως προβλέπουν οι διεθνείς ρυθμίσεις και να παρέχει άσυλο σε όσους πραγματικά το δικαιούνται εφοδιάζοντάς τους με τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα και παρέχοντάς τους όλα τα συναφή δικαιώματα.

• Να επαναπροωθήσει τους παράνομους μετανάστες στις χώρες προέλευσής τους.

• Να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε οι μετανάστες που διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα να μπορέσουν να ενταχθούν ομαλά στην ελληνική κοινωνία.

• Να επιμείνει και να υπερασπιστεί μέχρι τέλους την απόφαση  με την οποία αναγνωρίστηκε δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες.

Γνωστοποίηση του γραμματέα της ΔΗΜ.ΑΡ. Εύβοιας, Αλεξ.Παυλοβιτς

Με υψηλό αίσθημα ευθύνης και την ευαισθησία που απαιτεί η ηθική τάξη πραγμάτων του κόμματος μας (Δημοκρατική Αριστερά).

Στην σύσκεψη της οργάνωσης Χαλκίδας της 22/3/12. Οικειοθελώς παραιτήθηκα των αρμοδιοτήτων μου που αφορούν τον θεσμικό μου ρόλο που αφορά την προεκλογική πορεία και αναγκαίους χειρισμούς της οργάνωσης μας, προκειμένου να αντιμετωπίζομαι στον αυτό βαθμό ισότητας ως προς την προβολή, με τους άλλους συνυποψήφιους μου των εθνικών εκλογών.

Εισηγήθηκα τις αρμοδιότητες αυτές να αναλάβει 3μελης συντονιστική επιτροπή αποτελούμενη από τους συντρόφους ΚΑΠΡΑΛΟ ΗΛΙΑ- ΚΟΥΡΝΙΩΤΗ ΣΤΑΘΗ- ΧΑΤΟΛΑ ΧΡΗΣΤΟ. Που αποτελούν έμπειρους παλαιούς συντρόφους και εγκρίθηκαν από την οργάνωση μας.

Ως γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής της ΔΗΜ.ΑΡ. Εύβοιας διατηρώ τα κομματικά μου καθήκοντα της πολιτικής -οργανωτικής φροντίδας και ευθύνης της οργάνωσης του κόμματος μας.

Η γνωστοποίηση αυτή αφορά συντρόφους –φίλους και τα Μ.Μ.Ε της Εύβοιας, κοινοποιήθηκε επίσης και υλοποιείται σε συμφωνία με τον Γενικό γραμματέα

του κόμματος μας σύντροφο Σπύρο Λυκούδη.

                                                  Παυλοβιτς Αλέξανδρος

                                    Γραμματέας της Ν.Ε. της ΔΗΜ.ΑΡ Εύβοιας

Μια όψη πράσινης ανάπτυξης

(Του Στάθη Κουρνιώτη)

Στην Εύβοια υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός προστατευόμενων φυσικών οικοσυστημάτων που, θεωρητικά τουλάχιστο, έχουν ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000. Να θυμίσουμε ότι στις προστατευόμενες περιοχές περιλαμβάνονται το Καντήλι, τα βουνά της κεντρικής Εύβοιας (Δίρφυς, Ξηροβούνι, Πυξαριάς) μαζί με την παράκτια περιοχή, η νότια Εύβοια (Όχη, Δημοσάρι, Καφηρέας και παράκτια ζώνη), ο υγροβιότοπος του Δύστου, το μικρό και μεγάλο Λιβάρι στο δέλτα του Ξηριά, η Σκυροπούλα και το όρος Κοχυλας στη Σκύρο.

Οι περιοχές αυτές φιλοξενούν εξαιρετική βιοποικιλότητα, ευαίσθητα και σπάνια οικοσυστήματα και εντυπωσιακή ομορφιά. Ωστόσο, περισσότερα από 10 χρόνια μετά την απόφαση να προστατευτούν, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Αντίθετα με ότι λέει ο νόμος, δεν έχει ιδρυθεί φορέας διαχείρισης, δεν έχουν εκπονηθεί οι απαιτούμενες μελέτες και επομένως όχι μόνο δεν εφαρμόζεται καμία δράση προστασίας αλλά δεν γνωρίζουμε καν ποια είναι τα όρια προστασίας. Από αυτή την κατάσταση κάποιοι κερδίζουν αλλά τόσο το περιβάλλον όσο και η πλειοψηφία της κοινωνίας χάνει και θα συνεχίσει να χάνει όσο δεν εφαρμόζεται ο νόμος.

Μία απλή και, κατά την άποψή μου, αυτονόητη πρόταση είναι να ιδρυθεί ενιαίος φορέας διαχείρισης για όλες τις προστατευόμενες περιοχές του νομού και στη συνέχεια να προχωρήσουν άμεσα οι απαιτούμενες ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, προκειμένου να καταγραφούν και να οριοθετηθούν οι περιοχές προστασίας. Μια τέτοια κίνηση θα είναι πράσινη ανάπτυξη και θα είναι προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας του νομού. Τα αναγκαία χρήματα μπορούν να βρεθούν από το ΕΣΠΑ.

Μια τέτοια κίνηση όχι μόνο θα ήταν ένα αποτελεσματικό βήμα για την πραγματική προστασία των περιοχών αυτών αλλά θα μπορούσε να συνδυαστεί με περαιτέρω δράσεις πράσινης ανάπτυξης. Για παράδειγμα με επέκταση του τουριστικού προϊόντος σε δραστηριότητες όπως η παρατήρηση πουλιών και αγριολούλουδων, την πεζοπορία και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση. Αλλά και τα χωριά που βρίσκονται σε προστατευόμενες περιοχές θα μπορούσαν να ωφεληθούν πολλαπλά. Με τη λειτουργία σταθμών επιστημονικής παρατήρησης, την ευκολότερη ανάπτυξη βιολογικών μεθόδων γεωργίας και κτηνοτροφίας, την προστασία παραδοσιακών τοπικών επαγγελμάτων και τη δημιουργία ενός ισχυρού brandname για όλα τα τοπικά προϊόντα. 

Γερμανικό Νούμερο

(Του Πάνου Κολιοπάνου)

Οι άνευ όρων αποκρατικοποιήσεις στρατηγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας και η παραχώρησή τους σε αντίστοιχους ξένους παρουσιάζονται από τόσο εγχώριους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού - γαλάζιους και πράσινους - ως ευλογία. Και ως συνήθως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Κορυφαίο παράδειγμα η πώληση του ΟΤΕ στην Deutche Telekom, δηλαδή τον γερμανικό ΟΤΕ. Όλοι περίμεναν την αναβάθμιση της ελληνικής σταθερής τηλεφωνίας. Και αυτό που βλέπουμε είναι η υποβάθμισή της. Αντί για εκσυγχρονισμό, έχουμε οπισθοδρόμηση. Ακόμη και οι μικρές ελληνικές εταιρίες προσφέρουν  ελκυστικότερα πακέτα και καλύτερες υπηρεσίες από τον γερμανικό, πλέον, κολοσσό. Όσο για την εξυπηρέτηση των πελατών του, τύφλα να έχουν οι χειρότερες στιγμές του κάποτε ελληνικού ΟΤΕ. Οι Γερμανοί "φίλοι" μας, μας αντιμετωπίζουν ως ιθαγενείς. Κραυγαλέο και συνάμα εξοργιστικό παράδειγμα αυτό που συμβαίνει εδώ και 10 μέρες στην Αιδηψό. 300 περίπου συνδέσεις δεν λειτουργούν, λόγω βλάβης κεντρικού καλωδίου. Οι τοπικές τεχνικές υπηρεσίες αδυνατούν να το επιδιορθώσουν και στις επανειλημμένες εκκλήσεις προς το κέντρο κανείς δεν ασχολείται. Εν τω μεταξύ εισπράττονται πάγια και χρεώσεις για τις ανύπαρκτες τηλεφωνικές και ιντερνετικές υπηρεσίες. Με αυτή την θρασεία κλοπή υπάρχει κάποιος εισαγγελέας  να ασχοληθεί;

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΡΗΓΓΕΙΛΑ ΠΑΤΑΤΕΣ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ

(της Κατερίνας Χατόλα)

Με όλο τον σεβασμό και την κατανόηση προς τους πατατοπαραγωγούς του Νευροκοπίου και το αδιάθετο προϊόν τους καθώς και προς τους εθελοντές που, με την πρωτοβουλία τους, άνοιξαν δρόμους κι απέδειξαν εναλλακτικές δυνατότητες προώθησης των αγροτικών προϊόντων, ομολογώ ότι, δεν παρήγγειλα και δεν  αγόρασα, από εδώ στη Χαλκίδα, πατάτες Νευροκοπίου. Και τούτο, επειδή:

-  Δεν διαθέτω κατάλληλο χώρο για αποθήκευση τόσο μεγάλων ποσοτήτων πατάτας και, φοβάμαι ότι, μέχρι να  καταναλωθούν όλες, αρκετές απ’ αυτές μπορεί να σαπίσουν ή να φυτρώσουν.

-  Δεν αποτελεί μόνο η χαμηλή τιμή της πατάτας κριτήριο για την αγορά της. Ήδη, οι πλανόδιοι τσιγγάνοι πωλητές πωλούν πατάτες σε χαμηλότερη τιμή (10 ευρώ τα 40 κιλά). Ούτε απ’ αυτούς αγόρασα.

-  Για τις αγορές μου, προτιμώ τα καταστήματα της περιοχής μου ή τις λαϊκές αγορές, με τη γνώση ότι ενισχύω ντόπιους παραγωγούς κι επαγγελματίες και ότι συμβάλω στην μη διόγκωση της ανεργίας.

-  Το λεγόμενο «Κίνημα της πατάτας», σε όποια προϊόντα κι αν επεκταθεί, έδειξε κι άνοιξε δρόμους, αλλά «δεν είναι και για χόρταση». Δεν μπορούμε να γυρίσουμε τόσο πίσω και να μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε αποθήκες τροφίμων!

-  Χρειάζεται, αξιοποιώντας την εμπειρία του «Κινήματος της πατάτας», να διεκδικήσουμε άλλες, μόνιμες λύσεις, όπως πχ Δημοτικές Αγορές αγροτικών προϊόντων, όπου, μόνο οι αγρότες – κι όχι οι έμποροι και μεσάζοντες -, θα μπορούν να διαθέτουν τα προϊόντα τους απ’ ευθείας στους καταναλωτές.

-  Κι ένα τελευταίο, αλλά όχι ελάχιστο: Εκτός απ’ τους οικονομικούς μεσάζοντες των αγροτικών προϊόντων, φαίνεται ότι, υπάρχουν και πολιτικοί μεσάζοντες αγροτικών προϊόντων. Εδώ που έφθασε η χώρα μας, ειλικρινά δεν ξέρω, ποια απ’ τις δυο αυτές κατηγορίες μεσαζόντων, είναι η πιο άχρηστη κι επιβλαβής για τον τόπο. Όσο απεχθής είναι η αισχροκέρδεια των μεγαλεμπόρων μεσαζόντων, τόσο απεχθής μου φαίνεται η πολιτική αισχροκέρδεια κάποιων μικρεμπόρων της πολιτικής που, εκμεταλλευόμενοι τον φόβο και την ανασφάλεια του κόσμου, «πουλάνε», με την ίδια ιδιοτέλεια, πατάτες, δραχμές και, προπαντός, τον εαυτό τους.

Γιατί Δημοκρατική Αριστερά?

(Του Βαγγέλη Αγγέλου)

Δεν χρειάζεται νομίζω κι εγώ να περιγράψω την δεινή και ζοφερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Την βιώνουν και την γνωρίζουν καλά όλοι σχεδόν οι Έλληνες κι ανάμεσά τους κι εμείς οι Ευβοείς, που, λόγω της προ πολλού αποβιομηχάνισης και ανεργίας της περιοχής μας, είχαμε ήδη ξεκινήσει τον «κατηφορικό δρόμο».

Στις περιγραφές και την ελεεινολογία, ειδικεύονται άλλοι, είτε για να σπείρουν την ηττοπάθεια και να ενισχύσουν την αποδοχή του «μοιραίου» και των τετελεσμένων, είτε για να υποδαυλίσουν αδιέξοδες εκτονώσεις, που θα τροφοδοτήσουν ιδιοτελή ή και απατηλά πολιτικά σχέδια.

Όμως, η κρίση δεν μας προέκυψε ως φυσικό φαινόμενο ή ως θεομηνία.

Αν αφήσουμε για λίγο έξω την διεθνή διάσταση της κρίσης και τις αιτίες της, η Ελληνική κρίση έχει και ταυτότητα και υπογραφή, έχει και υπαίτιους και πολιτικές ευθύνες. Και δεν αναφέρομαι τόσο στην λίγο πριν και μετά το μνημόνιο εποχή, όπου την καταστροφική αμεριμνησία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε ο μνημονιακός πανικός και η παραλυσία, η επίθεση «επί δικαίων και αδίκων» και η απελπισμένη προσπάθεια διάσωσης του διεφθαρμένου πελατειακού συστήματος και του δικομματικού πολιτικού σκηνικού, όσο στα όσα προηγήθηκαν και συντελέστηκαν στη χώρα κατά τις προηγούμενες δεκαετίες. Τις χαμένες δεκαετίες, που με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο τιμόνι της χώρας, εδραιώθηκε και γιγαντώθηκε η στρεβλή οικονομία των «ημετέρων, «κολλητών» και προμηθευτών του Δημοσίου σε βάρος της όποιας υγιούς κι εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας, παρέλυσε η κρατική μηχανή υπό το βάρος του κομματισμού, της ευνοιοκρατίας, της διαφθοράς, της έλλειψης αξιοκρατίας και εκσυγχρονισμού, κατασπαταλήθηκαν αναποτελεσματικά και ροκανίστηκαν από τα γνωστά τρωκτικά οι Κοινοτικοί πόροι και οι επιδοτήσεις, ιδιωτικοποιήθηκαν ακόμα περισσότερο τα δημόσια αγαθά της Παιδείας και της Υγείας, νοθεύτηκε η Δημοκρατία από την ανάμειξή της με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και την ποδηγέτησή της από «νταβατζίδικα» μ μ ε, μετατράπηκαν οι πολίτες σε εγωπαθείς ιδιώτες καταναλωτές βομβαρδισμένοι απ’ το life style μιας επίπλαστης ευδαιμονίας και . . . . ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.

Δεν θα πρωτοτυπήσω λέγοντας ότι, η χώρα βρίσκεται σε οριακή κατάσταση και ότι η όποια διέξοδος πρέπει να είναι, πρώτ’  απ’ όλα, πολιτική. Οι πολίτες, δεν έχουμε πια την πολυτέλεια της αποχής, της εκ του μακρόθεν θέασης των σχεδιασμών που αφορούν το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας ή των επιλογών με κριτήρια προσωπικού βολέματος, της ανάθεσης της τύχης μας σ’ αυτούς που αποδεδειγμένα τα θαλάσσωσαν, ούτε σ’ αυτούς που αρέσκονται να κάθονται απ’ έξω και να παριστάνουν τους εθνικούς ή λαϊκούς εισαγγελείς με τις καταγγελίες τους.

Επειδή πιστεύω ότι: Η Αριστερά δεν υπάρχει μόνο για να της κλέβουν οι άλλοι και να της μαγαρίζουν τα οράματα και τα συνθήματα, για να οργανώνει αντιστάσεις και διαμαρτυρίες στα δύσκολα αλλά την ώρα των εκλογών να πληρώνονται αυτοί που θα προκαλέσουν τις επόμενες διαμαρτυρίες και αντιστάσεις, για να βρίσκει ιδέες, προτάσεις και διεξόδους που θα υλοποιούν άλλοι,

Γι’ αυτούς και πολλούς άλλους λόγους κι έχοντας συμμετάσχει από τα νεανικά μου χρόνια κι έχοντας παρακολουθήσει και στηρίξει την πορεία και την περιπέτεια της Ανανεωτικής Αριστεράς, στήριξα και στηρίζω, συμμετείχα και συμμετέχω κι εγώ απ’ την αρχή, στο δύσκολο εγχείρημα της «Δημοκρατικής Αριστεράς» του Φώτη Κουβέλη, με την θέληση και την αισιοδοξία, να ταράξουμε την τελματωμένη πολιτική ζωή, να χτίσουμε την Αριστερά της ευθύνης και των προτάσεων και να συμβάλλουμε στην μετατόπιση του άξονα της πολιτικής ζωής σε πιο αριστερή και προοδευτική κατεύθυνση, για μια βιώσιμη, αναπτυξιακή και δίκαιη διέξοδο απ’ τα σημερινά αδιέξοδα.
 

   

Εύβοια και Χαλκίδα στο δρόμο της ανάπτυξης και του ονείρου

Συνεχίζοντας το διάλογο για το παρόν και το μέλλον της Εύβοιας, η κομματική οργάνωση Χαλκίδας της Δημοκρατικής Αριστεράς δίνει στη δημοσιότητα ένα εκτενές σχέδιο για τις μεταφορικές υποδομές της Χαλκίδας και της Εύβοιας.

Το σχέδιο αποσκοπεί:

• Στην προώθηση των μεταφορικών (οδικών, σιδηροδρομικών και ναυτιλιακών) υποδομών που απαιτούνται για σύγχρονες και ασφαλείς μεταφορές που θα μειώσουν τα ατυχήματα και θα βγάλουν από την απομόνωση την Εύβοια

• Στην προώθηση των μαζικών μεταφορών σε βάρος των ιδιωτικών, που θα συμβάλλουν στην προστασία του περιβάλλοντος και στη μείωση του κόστους μεταφοράς (ιδιαίτερα για τα φτωχότερα στρώματα)

• Στην εκμετάλλευση του ΕΣΠΑ και την αύξηση των θέσεων εργασίας που θα προκύψουν κατά την κατασκευή των προτεινόμενων υποδομών

Στο σχέδιο γίνεται επίσης αναφορά στο ιδιαίτερο πρόβλημα των αστικών και περιαστικών μετακινήσεων στο Δήμο Χαλκιδέων όπου τα προβλήματα είναι όχι μόνο εμφανή αλλά εμποδίζουν την ανάπτυξη της πόλης.

Το πλήρες κείμενο μπορείτε να το δείτε εδώ

Η "πράσινη" Εύβοια που έγινε γκρίζα

(του Πάνου Κολιοπάνου)

Το αποκαλούμενο "πράσινο" νησί, η Εύβοια, που στις εκλογές του 2009 έδωσε στο ΠΑΣΟΚ ένα 48% "ανταμείφθηκε" από την κυβέρνηση Παπανδρέου με μηδέν έργα, οικονομικό μαρασμό, αποβιομηχάνιση και καλπάζουσα ανεργία, από τις υψηλώτερες στη χώρα. Όταν μάλιστα ο επίσημος δείκτης ανεργίας έφτασε για πρώτη φορά στην μεταπολεμική περίοδο το 21% και ο πραγματικός το 35% και στους νέους πάνω από 50%!

Στην τρέχουσα διετία είναι σχεδόν μηδαμινή η κρατική αρωγή προς το νησί μας, είτε μέσω του κρατικού προϋπολογισμού είτε μέσω των ΕΣΠΑ. Με την ελληνική οικονομία σε εξοντωτική ύφεση και τον τουρισμό να παραμένει η μόνη βαρειά βιομηχανία της χώρας, ένα νησί που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την πρωτεύουσα και τις διεθνείς εισόδους τουριστών (αεροδρόμιο, λιμάνια) αντιμετωπίζεται από το κράτος ως ακατοίκητο ξερονήσι. Η Εύβοια, ένα νησί με απαράμιλλες φυσικές ομορφιές, τόσο σε θάλασσα όσο και σε βουνά, στερείται ενός ασφαλούς και αξιόπιστου οδικού δικτύου και βασικών τουριστικών υποδομών.

Οι νομείς της εξουσίας όλα αυτά τα χρόνια πιπιλίζουν την καραμέλα της ανάπτυξης, όταν ένας τόπος φωνάζει από μόνος του ως μοναδική ευκαιρία για επενδύσεις και απασχόληση. Και όμως τον αγνοούν. Και τον καταδικάζουν σε μαρασμό, προς μεγάλη ζημία και της εθνικής οικονομίας, την ώρα που αυτή καταρρέει. Η αλαζονία της εξουσίας συμβαδίζει με την ανικανότητα των διαχειριστών της...

Συνέντευξη τύπου της ΔΗΜΑΡ και στελεχών του Οικολογικού Χώρου

Την ανάγκη να καταστεί η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ προτεραιότητα για την ανασυγκρότηση της χώρας τόνισαν σε κοινή συνέντευξη τύπου η ΔΗΜΑΡ και επώνυμα στελέχη του Οικολογικού Χώρου. Στη βάση αυτής της κοινής αντίληψης  δηλώθηκε και η προσέγγιση και συνεργασία αυτών των στελεχών με τη Δημοκρατική Αριστερά.  Στην εκδήλωση, όπου μίλησαν από πλευράς ΔΗΜΑΡ ο πρόεδρος  Φώτης Κουβέλης  και ο Σταύρος Λιβαδάς, μέλος της ΕΕ και υπεύθυνος του Τομέα Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας, παρουσιάστηκε  ένα πολυσέλιδο κείμενο θέσεων με τον χαρακτηριστικό τίτλο ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ. Το κείμενο παρουσίασαν οι Ηλίας Ευθυμιόπουλος (τ. Υφυπ. ΠΕΧΩΔΕ και ιδρυτικό μέλος της Greenpeace) και  Μιχάλης Μοδινός(περιβαλλοντολόγος – συγγραφέας),  ενώ στη σύνταξή του συνέβαλαν οι: Φώτης Μερτζάνης (συγκοινωνιολόγος), Γιώργος Τσεκούρας (χωροτάκτης), Δημοσθένης Σαρηγιάννης (χημικός μηχανικός –καθηγητής ΑΠΘ), Σμάρω Γιαννακοπούλου (συγγραφέας), Δήμος Τσαντίλης(περιβαλλοντολόγος), Χρίστος Ζαμπίρας ( ηλεκτρολόγος – μηχανικός) και Χριστίνα Τσούτσου (αρχιτέκτων – πολεοδόμος) .

Σύνοψη: Η βιώσιμη ανάπτυξη οφείλει να καταστεί εθνική προτεραιότητα. Όχι ως σύνθημα ή τυπική αναφορά, αλλά ως ανάδειξη αυτού που σήμερα θεωρείται περιττό και δευτερεύον(αλλά παρ’ όλα αυτά είναι προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση). Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι ένα νέο πρότυπο για την κοινωνική οργάνωση, την κατανάλωση, την βιομηχανική παραγωγή, την εργασία και την αλληλεγγύη (μεταξύ των γενεών και μεταξύ των λαών) και διαπερνά όλες τις άλλες πολιτικές. Η παρούσα κρίση είναι μια ευκαιρία για τη ριζική αναθεώρηση της μέχρι σήμερα πορείας. Οι νέες συμμαχίες οφείλουν να κτισθούν επί τη  βάσει ενός  «πράσινου κοινωνικού συμβολαίου» και με στόχο τον επαναπροσδιορισμό των συντελεστών της αειφορικής οικονομίας. Αντίστοιχα, η αριστερή πρόταση για τη νέα περίοδο στην οποία εισέρχεται η χώρα, θα πρέπει να είναι σε θέση να κάνει τη σύνθεση προσφέροντας αυτό που δεν μπορούν να κάνουν οι αν-ιστορικοί πολιτικοί σχηματισμοί. Στην εποχή μάλιστα της σοβαρής υποχώρησης  της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας, η Αριστερά θα χρειαστεί να λειτουργήσει και εξ ονόματός της, αξιοποιώντας αυτό που από τη δεκαετία του 70 και μετά αποτελεί για τον προοδευτικό χώρο  το (θετικό) Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Η Δημοκρατική Αριστερά για την "Ημέρα της Γυναίκας"

Εμείς, οι γυναίκες και οι άντρες της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν τιμούμε απλά μία ακόμα επέτειο, αλλά εργαζόμαστε για να μην τη χρειαζόμαστε.

Για πάνω από ένα αιώνα η σημερινή επέτειος, της 8ης Μαρτίου, σηματοδοτεί τους αγώνες των γυναικών για δικαιοσύνη και ισότητα και θυμίζει πόσα πολλά πρέπει να γίνουν για την άρση των κοινωνικών διακρίσεων κατά των γυναικών.

Σε μία σύγχρονη χώρα η ισότητα των φύλων οφείλει να συνιστά θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας και η ανισότητα δημοκρατικό έλλειμμα. Γυναίκες και άνδρες έχουν το θεμελιώδες δικαίωμα να μοιράζονται εξίσου τα αγαθά, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα σε όλους τους τομείς δραστηριοποίησης του σύγχρονου ανθρώπου, στην εργασία, την πολιτική, τον ελεύθερο χρόνο, την οικογένεια, την προσωπική ζωή. Οι γυναίκες ωστόσο και παρά τις διακηρύξεις παραμένουν ακόμα δέσμιες των κοινωνικών προκαταλήψεων που τις υποτιμούν και τις περιθωριοποιούν και εξακολουθούν να υφίστανται εκμετάλλευση λόγω φύλου. Η σημερινή κρίση με την εργασιακή και κοινωνική επισφάλεια που τη συνοδεύει οξύνει ακόμα περισσότερο τις διακρίσεις κατά των γυναικών με έμφαση τις ιδιαίτερα ευάλωτες ομάδες γυναικών όπως είναι όσες έχουν μονογονεϊκή οικογένεια ή εργάζονται ανασφάλιστες.

Η Δημοκρατική Αριστερά πιστεύει ότι χρειάζονται ιδιαίτερες πολιτικές και μέτρα που θα προστατεύσουν τις ευάλωτες ομάδες γυναικών και θα εμποδίσουν την εξαθλίωσή τους. Πιστεύει ακόμα ότι πολλά πρέπει να γίνουν  στην εκπαίδευση, στην κοινωνία, στην εργασία, στην οικογένεια για την εξέλιξη των αντιλήψεων και τη δημιουργία δικαιότερων συνθηκών αναφορικά με την ισότητα των φύλων.

Η Δημοκρατική Αριστερά στο Αλιβέρι

Χαλκίδα, 6/3/2012

Ικανοποίηση και αισιοδοξία εκφράζουν τα μέλη του κλιμακίου της Νομαρχιακής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς Εύβοιας, μετά τη σημερινή τους συνάντηση με φίλους της ΔΗΜ.ΑΡ στον Κάραβο Αλιβερίου.

Το πλήθος των φίλων που συμμετείχαν και ιδιαίτερα ο ειλικρινής και ζεστός διάλογος, που αναπτύχθηκε για τα μικρά και μεγάλα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας, δημιούργησαν το ουσιαστικό και ποιοτικό πλαίσιο πολιτικής δράσης, που θέλει και επιχειρεί σήμερα να εκφράσει η Αριστερά της ευθύνης και των προτάσεων.

Τα μέλη του κλιμακίου ενημέρωσαν για τις θέσεις που έχει η ΔΗΜ.ΑΡ. στα ζητήματα της οικονομίας και αναλύθηκαν, στο βαθμό που αυτό ήταν δυνατό, οι παράμετροι που συνιστούν το πρόβλημα καθώς και τα ισοδύναμα και αντίρροπα μέτρα, που πρέπει άμεσα να ληφθούν, ώστε να υπάρξει μια πρώτη σοβαρή προσπάθεια ανακούφισης, εκείνων των κοινωνικών ομάδων που επλήγησαν με το πιο βάναυσο και βάρβαρο τρόπο από τις πολιτικές της συγκυβέρνησης και της τρόικας.

Τέλος διαπιστώθηκε η επιτακτική ανάγκη της πληροφόρησης, που στη ζοφερή πραγματικότητα προβάλλει αυτή την στιγμή ως η πιο αποτελεσματική απάντηση, έναντι στην «καθίζηση» της πολιτικής ζωής του τόπου και της προσπάθειας που επιχειρείται για τη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού.

Από το Γραφείο τύπου.

Για το "κίνημα της πατάτας"

Ο Τομέας Αυτοδιοίκησης της ΔΗΜ.ΑΡ. θεωρεί ότι το λεγόμενο «κίνημα της πατάτας» μπορεί να αποτελέσει την αφορμή και το έναυσμα ανάληψης δράσεων από την αυτοδιοίκηση για την προστασία των παραγωγών, για τη μείωση της αδικαιολόγητα υψηλής τελικής τιμής των αγροτικών προϊόντων που φτάνουν στον καταναλωτή, για την αντιμετώπιση της αισχροκέρδειας των μεσαζόντων και για την προώθηση του «δίκαιου εμπορίου».

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση, κυρίως των μεγάλων αστικών κέντρων των νομών και των παλαιών επαρχιών, οφείλει και μπορεί να αναλάβει πρωτοβουλίες ενίσχυσης αυτής της αντίληψης που να αφορά στο σύνολο των αγροτικών προϊόντων, στο σύνολο του τοπικά παραγόμενου πλούτου.

Προτείνουμε η Τοπική Αυτοδιοίκηση άμεσα:

- Να ζητήσει σχετική άδεια λειτουργίας Δημοτικών Αγορών από το Υπουργείο Ανάπτυξης,

- Να ορίσει συγκεκριμένο χώρο και να τον εξοπλίσει με ειδικά κιόσκια και με τις αναγκαίες υποδομές για την εγκατάσταση Δημοτικής Αγοράς Παραγωγών, η οποία να λειτουργεί σε τακτική βάση και να προωθεί στους καταναλωτές ποικιλία αγροτικών προϊόντων που παράγονται σε τοπικό επίπεδο.

- Να συντάξει σχετικό κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας της Δημοτικής Αγοράς Παραγωγών με ισότιμους όρους και προϋποθέσεις για τη συμμετοχή, αν είναι δυνατόν, όλων των παραγωγών, στο εγχείρημα αυτό.

- Να διαδώσει και να υποστηρίξει οργανωτικά την πρωτοβουλία αυτή, μέσω και των Κεντρικών και τοπικών ενώσεων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης.

Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία Δημοτικών Αγορών των Παραγωγών εντάσσεται στη νέα αντίληψη για την ανάπτυξη μορφών κοινωνικής οικονομίας και δίκαιου εμπορίου, όπου δεν χωρούν αισχροκέρδεια, μεσάζοντες και διαμεσολαβητές για την αγορά προϊόντων του πρωτογενούς τομέα.

Η πρωτοβουλία αυτή εντάσσεται στη δυνατότητα και υποχρέωση που έχει η Ελληνική Αυτοδιοίκηση να πάρει μέτρα για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής:

·       Με την ανακούφιση των πολιτών από τη δραματική μείωση των εισοδημάτων και τη διογκούμενη ανέχεια,

·       Με την προστασία του καταναλωτή,

Με την προστασία μεγάλων μερίδων των Ελλήνων πολιτών από τον κίνδυνο κοινωνικού αποκλεισμού.

Συνέντευξη του προέδρου της ΔΗΜ.ΑΡ, Φώτη Κουβέλη, στο ρ/σ ΣΚΑΪ στις 2 Μαρτίου

• Για τη δημοσκοπική άνοδο της ΔΗΜΑΡ

Δεν έχω εφησυχασμούς ούτε και βεβαιότητες με το δεδομένο ότι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν τάσεις της δεδομένης στιγμής. Η κοινωνία βρίσκεται σε μια ρευστότητα και σε μια κινητικότητα,  η δε  πολιτική ζωή είναι προφανές ότι ανακαθορίζεται. Διεκδικούμε κάθε μέρα και περισσότερο να οικοδομούμε σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες και ευελπιστούμε ότι θα έχουμε ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα.

• Για τη στάση της ΔΗΜΑΡ απέναντι στο ζήτημα της διακυβέρνησης της χώρας

Δεν υπερασπίζομαι καμία αριστερά ως αριστερά του στείρου καταγγελτικού λόγου και της παραμονής στο περιθώριο της πολιτικής ζωής. Όσο χρήσιμος και αν είναι ο καταγγελτικός λόγος για να απαξιώνει και να αποκρούει μια συντηρητική και αδιέξοδη πολιτική, άλλο τόσο δεν αρκεί από μόνος του. Χρειάζεται η εναλλακτική πολιτική πρόταση και η εφαρμογή αυτής της πρότασης. Μας ενδιαφέρει πολύ σημαντικά το περιεχόμενο της κυβερνητικής εξουσίας. Αυτή καθορίζει την πορεία της χώρας και της κοινωνίας. Δεν θέλουμε να νίπτουμε τας χείρας μας  και να μένουμε μακριά στο απυρόβλητο και στην ασφαλή θέση ενός πολιτικού περιθωρίου που μπορεί να παρεμβαίνει αλλά χωρίς να μετέχει.

• Για το ρόλο της ΔΗΜΑΡ, τα μέτρα και το PSI

Το κόμμα μας διεκδικεί να είναι μια δύναμη ουσιαστικής αλλαγής. Στον πυρήνα  του βρίσκεται ο μεταρρυθμισμός.  Σε ότι αφορά στη λιτότητα δεν εξυπηρετεί την κίνηση προς τα μπροστά. Έχουνε επιβληθεί πολλά σκληρά μέτρα, είναι πολλά τα βάρη στις πλάτες της ελληνικής κοινωνίας, ενώ έχει αποδειχτεί  ότι είναι και αναποτελεσματικά. Για αυτό εμείς προτάσσουμε την αναπτυξιακή διαδικασία. Έχουμε καταθέσει εδώ και καιρό μια επεξεργασμένη αναπτυξιακή πρόταση.

Ανεξάρτητα με τις διαφορές που είχα για το PSI και τη δανειακή σύμβαση-εξ’ου και η καταψήφισή τους εκ μέρους μας - διότι συναρτάται με απαράδεκτα και δυσβάσταχτα μέτρα, η λειτουργία του PSI πρέπει να ολοκληρωθεί. Ταυτόχρονα πρέπει να υπάρξουν ενέργειες και ρυθμίσεις για να διαμορφωθούν  συνθήκες  εκκίνησης της παραγωγικής-αναπτυξιακής διαδικασίας.  Χρειάζεται και ο αναγκαίος εξορθολογισμός των δαπανών.  Δεν είναι δυνατόν να πορεύεται η χώρα με  δαπάνες που πέφτουν στον πίθο των Δαναϊδων και επιβαρύνουν τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας.

Για την ακύρωση της κατασκευής του Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών στο Μαρκόπουλο

Άλλο ένα πλήγμα στις αυτονόητες αλλαγές που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία τον 21ο αιώνα αποτελεί η απόφαση του Δήμου Μαρκοπούλου-Μεσογαίας για ακύρωση της κατασκευής του Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών (ΚΑΝ) στο Μαρκόπουλο.

Μια απλή διαδικασία στις περισσότερες προηγμένες χώρες, και μάλιστα συνταγματικά κατοχυρωμένη πλέον στη χώρα μας, δεν προωθήθηκε λόγω μιας ακατανόητα υπερσυντηρητικής και αναχρονιστικής συμμαχίας κύκλων που δεν αναγνωρίζουν το στοιχειώδες δικαίωμα της επιλογής.  Επιβάλλεται να κατασκευαστεί το Κέντρο Αποτέφρωσης Νεκρών, όπως προβλέπει ο σχετικός νόμος

Προτάσεις της ΔΗΜΑΡ για τα δάνεια των ιδιωτών προς τις τράπεζες και τα επιτόκια των πιστωτικών καρτών

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, πριν από 1,5 μήνα με δύο ερωτήσεις που είχαν καταθέσει οι βουλευτές της προς τον Υπουργό Οικονομικών, είχε αναδείξει το ζήτημα της παροχής διευκολύνσεων σε εργαζόμενους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, σε ανέργους και σε πρόσφατα συνταξιούχους για την αποπληρωμή των υποχρεώσεών τους προς τα πιστωτικά ιδρύματα που αφορούν σε στεγαστικά δάνεια, σε καταναλωτικά δάνεια καθώς και στις πιστωτικές κάρτες.

Σήμερα, μετά τη συνεχιζόμενη πολλαπλή επιδρομή στα εισοδήματα ευρύτατων κατηγοριών μισθωτών- συνταξιούχων και επαγγελματιών, η αναγκαιότητα κυβερνητικής παρέμβασης στο μεγάλο κοινωνικό ζήτημα των δανείων και των πιστωτικών καρτών καθίσταται μονόδρομος.

Η κυβέρνηση αντιλαμβανόμενη την διογκούμενη δυσαρέσκεια, αλλά και την πραγματική αδυναμία αποπληρωμής δανείων και πιστωτικών καρτών, την τελευταία εβδομάδα συντηρεί τη φημολογία για παρέμβασή της στο κρίσιμο αυτό ζήτημα. Η μόνη όμως  συγκεκριμένη αναφορά του Υπουργού Οικονομικών αναφέρεται αποκλειστικά στη διευθέτηση δανείων των δημοσίων υπαλλήλων από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων. Οι αναφορές για ρυθμίσεις με ιδιωτικές τράπεζες, που έχουν σχέση και με τον μεγάλο όγκο των δανείων, εξαντλούνται σε τρέχουσες και συνήθεις τραπεζικές ρυθμίσεις, στις οποίες ούτως ή άλλως αυτές προβαίνουν, χωρίς βεβαίως να ανταποκρίνονται και σε ένα ορισμένο δεσμευτικό πλαίσιο και κυρίως στο ρυθμό και την ένταση που αντιστοιχεί στη ραγδαία όξυνση του προβλήματος και στις ανάγκες των ιδιωτών. Οι ρυθμίσεις αυτές, στις οποίες οι ίδιες οι τράπεζες προβαίνουν, έχουν προφανή στόχο τα δάνεια να μη θεωρούνται μη εξυπηρετούμενα, να μην έρχονται στο κόκκινο, γιατί αυτό υποβαθμίζει το χαρτοφυλάκιο των ιδίων των τραπεζών.

Α) Δάνεια

Στο Νόμο 2024/2011 έχει προβλεφθεί διάταξη (άρθρο 34, παράγραφος 11) σύμφωνα με την οποία «θα συναφθεί προγραμματική σύμβαση μεταξύ του ελληνικού δημοσίου  και της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, προκειμένου να ρυθμιστούν θέματα σχετικά με τη διευκόλυνση της εξυπηρέτησης και αποπληρωμής δανείων που έχουν λάβει πρόσωπα που εντάσσονται στην προσυνταξιοδοτική διαθεσιμότητα ή στην εργασιακή εφεδρεία, καθώς και πρόσωπα που έχουν υποστεί μειώσεις μισθών λόγω εφαρμογής του ενιαίου μισθολογίου, ανάλογα με το συνολικό οικογενειακό εισόδημα και την περιουσιακή τους κατάσταση».

Προφανή όμως αδυναμία για την αποπληρωμή των δανείων τους έχουν  και όσοι και όσες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα γίνονται άνεργοι και προστίθενται στο ένα εκατομμύριο των ανέργων, όσοι και όσες έχουν υποστεί την τελευταία διετία περικοπές αποδοχών τους πάνω από το 25%, όσοι και όσες συνταξιοδοτούνται στον ιδιωτικό τομέα και στο δημόσιο και περιμένουν ως και ένα χρόνο για τη συνταξιοδότησή τους καθώς και επαγγελματίες που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους, εμπορικές ή βιοτεχνικές.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ζητεί τη λήψη μέτρων για την υποστήριξη του συνόλου των δανειοληπτών του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Οι τράπεζες που θα δεχθούν τη χρηματοδοτική στήριξη μέσω της ανακεφαλαιοποίησης τους με χρήματα της δανεικής σύμβασης, πρέπει να υποχρεωθούν να προσέλθουν σε μια Προγραμματική Σύμβαση για τη  λήψη μέτρων όπως: η παραχώρηση περιόδου χάριτος, χωρίς καταβολή τόκων και κεφαλαίου, η μείωση του επιτοκίου και η παράταση της συμβατικής  διάρκειας του δανείου που συνδυαστικά θα οδηγούν στη μείωση του συνολικού ποσού που θα κληθεί να δώσει ο δανειολήπτης.

Συγκεκριμένα,  δάνειο ιδιωτών (στεγαστικό, προσωπικό-καταναλωτικό) για το οποίο έχει ήδη αποπληρωθεί το κεφάλαιο, συν ένα εύλογο κέρδος, αυτό να διαγράφεται. Στα υπόλοιπα, επαναπροσδιορίζονται: περίοδος χάριτος, επιτόκια και διάρκεια αποπληρωμής,  βελτιωμένα. 

Β) Πιστωτικές κάρτες

Η χώρα μας είναι από τις ακριβότερες τραπεζικές αγορές στην Ευρώπη στον τομέα των πιστωτικών καρτών. Τα επιτόκια του «πλαστικού χρήματος» διαμορφώνονται σήμερα σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα που αγγίζουν ακόμα και το 22% (συνολική ετήσια επιβάρυνση), μιλώντας  για τις αγορές με πιστωτικές κάρτες. Γιατί για τις αναλήψεις μετρητών από πιστωτική κάρτα το επιτόκιο έχει απογειωθεί.

Οι τράπεζες όλα τα προηγούμενα χρόνια μοίραζαν αφειδώς δάνεια και πιστωτικές κάρτες χωρίς να ελέγχουν την οικονομική κατάσταση των πελατών τους. Η εκτίναξη του κόστους δανεισμού, σε συνδυασμό με την εκτόξευση των επισφαλειών στις πιστωτικές κάρτες, είναι οι δύο βασικοί όροι που επικαλούνται οι τραπεζίτες, προκειμένου να δικαιολογήσουν την κατακόρυφη άνοδο των επιτοκίων τους τελευταίους μήνες.

Τα υψηλά επιτόκια τα οποία συνοδεύονται από μια σειρά από «καπέλα» και «ψιλά γράμματα», τα οποία κάνουν την εξυπηρέτηση των καρτών ακόμη πιο δύσκολη, όπως για παράδειγμα, στις αναλήψεις μετρητών, όπου οι τόκοι «μετρούν» από την πρώτη κιόλας μέρα της συναλλαγής. Αντίστοιχα, αν κάποιος δεν πληρώσει έγκαιρα ολόκληρο το ποσό της οφειλής, επιβαρύνεται με τόκους για το σύνολο και όχι για το κομμάτι το οποίο έχει αφήσει ανεξόφλητο. Ανά καιρούς βέβαια έχουν βγει και δικαστικές αποφάσεις για παράνομες χρεώσεις από τις τράπεζες, όμως τα τραπεζικά ιδρύματα καταφέρνουν να τις ξεπερνούν προβαίνοντας σε μια σειρά άλλων χρεώσεων.

Η Πολιτεία έχει την ευθύνη και την υποχρέωση να θεσπίσει, κατ’ αντιστοιχία άλλωστε, προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μέσα προστασίας που θα προβλέπουν την αποστέρηση των παράνομων κερδών από τις τράπεζες, αλλά και μέτρα για τη μείωση των εξαιρετικά υψηλών επιτοκίων.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ θεωρεί ότι η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να αναλάβει άμεση πρωτοβουλία για μια Προγραμματική Σύμβαση μεταξύ του ελληνικού δημοσίου  και της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών προκειμένου να διασφαλισθούν επιτόκια πιστωτικών καρτών που θα παρακολουθούν τα επιτόκια των «βασικών μαζικών προϊόντων» των πιστωτικών καρτών των τραπεζών των χωρών της ευρωζώνης.