Σημεία από την παρέμβαση του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, κατά τη δεύτερη μέρα των εργασιών της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ
Για την εκλογολογία και το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών
Η συνεχής εκλογολογία βλάπτει τη χώρα.
Είναι αλήθεια ότι η υποτίμηση νομισμάτων και η προσφυγή στις κάλπες δεν προαναγγέλλονται. Συνήθως πραγματοποιούνται αιφνιδιαστικά. Το ζήτημα, όμως, είναι ότι η συνεχής προσφυγή στις κάλπες έξω από τα προβλεπόμενα όρια της τετραετίας αποδεικνύουν τη βαθιά κρίση του κομματικού συστήματος και την κατάρρευση του μύθου των ισχυρών αυτοδύναμων κυβερνήσεων.
Δεν είναι μόνοι οι αρνητικές συνέπειες στους οικονομικούς σχεδιασμούς που προκαλούν αυτή την ασταμάτητη εκλογολογία. Είναι κυρίως η απαράδεκτη νοοτροπία ότι οι εκλογές διεξάγονται ως προνόμιο του εκάστοτε πρωθυπουργού και πάντα στον ορίζοντα των μικροκομματικών συμφερόντων.
Είναι προφανές ότι αυτή η τακτική δεν ωφελεί τη χώρα. Αγνοεί τις πραγματικές ανάγκες της, που πρέπει να αντιμετωπιστούν με αλλαγή του περιεχομένου της πολιτικής.
Σε κάθε περίπτωση, η Δημοκρατική Αριστερά είναι έτοιμη, όποτε και αν γίνουν εκλογές, να δώσει συντεταγμένα, με τις δικές της δυνάμεις, τη μάχη της πολιτικής αναμέτρησης.
Για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις
Η Δημοκρατική Αριστερά σταθερά υποστηρίζει την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει με βίαιο τρόπο, με ασφυκτικούς όρους των δημοσιονομικών περιορισμών και ανατροπή του κοινωνικού ευρωπαϊκού προτύπου, όπως προβλέπεται από το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που προωθεί η Α. Μέρκελ.
Δεν μπορεί να γίνει με την κατάργηση της συλλογικής αυτονομίας, με θρυμματισμό των συλλογικών δικαιωμάτων, με συμπίεση και με χτύπημα της αμοιβής της μισθωτής εργασίας. Αυτό θα σημάνει καταστροφή του κοινωνικού ιστού. Θα οδηγήσει σε πλήρη καθήλωση της κοινωνίας, η οποία ήδη είναι κατακερματισμένη.
Μεγάλα στρώματα της κοινωνίας ζουν μέσα στη φτώχεια, η μεσαία τάξη συρρικνώνεται και οδηγείται σε εξαφάνιση.
Για τις κοινωνικές αντιδράσεις
Οι κοινωνικές αντιδράσεις καταγράφονται κάθε μέρα και περισσότερο. Αυτές οι αντιδράσεις, όμως, πρέπει να έχουν συγκεκριμένη στόχευση και ιεραρχήσεις, στο πλαίσιο ενός οργανωμένου δημοκρατικού κινήματος. Μόνον έτσι μπορούν να έχουν πολιτικά αποτελέσματα και να οδηγούν στην αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής. Η αποσπασματική έκφραση της κοινωνικής δυσαρέσκειας είναι δυνατόν να οδηγήσει σε μια διάχυση των διεκδικήσεων και των αιτημάτων, να τροφοδοτήσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και εντέλει αυτή η δυσαρέσκεια να απορροφηθεί και να ενισχύσει τη συντηρητική πολιτική.
Η συνεχής εκλογολογία βλάπτει τη χώρα.
Είναι αλήθεια ότι η υποτίμηση νομισμάτων και η προσφυγή στις κάλπες δεν προαναγγέλλονται. Συνήθως πραγματοποιούνται αιφνιδιαστικά. Το ζήτημα, όμως, είναι ότι η συνεχής προσφυγή στις κάλπες έξω από τα προβλεπόμενα όρια της τετραετίας αποδεικνύουν τη βαθιά κρίση του κομματικού συστήματος και την κατάρρευση του μύθου των ισχυρών αυτοδύναμων κυβερνήσεων.
Δεν είναι μόνοι οι αρνητικές συνέπειες στους οικονομικούς σχεδιασμούς που προκαλούν αυτή την ασταμάτητη εκλογολογία. Είναι κυρίως η απαράδεκτη νοοτροπία ότι οι εκλογές διεξάγονται ως προνόμιο του εκάστοτε πρωθυπουργού και πάντα στον ορίζοντα των μικροκομματικών συμφερόντων.
Είναι προφανές ότι αυτή η τακτική δεν ωφελεί τη χώρα. Αγνοεί τις πραγματικές ανάγκες της, που πρέπει να αντιμετωπιστούν με αλλαγή του περιεχομένου της πολιτικής.
Σε κάθε περίπτωση, η Δημοκρατική Αριστερά είναι έτοιμη, όποτε και αν γίνουν εκλογές, να δώσει συντεταγμένα, με τις δικές της δυνάμεις, τη μάχη της πολιτικής αναμέτρησης.
Για τις ευρωπαϊκές εξελίξεις
Η Δημοκρατική Αριστερά σταθερά υποστηρίζει την οικονομική διακυβέρνηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή, όμως, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει με βίαιο τρόπο, με ασφυκτικούς όρους των δημοσιονομικών περιορισμών και ανατροπή του κοινωνικού ευρωπαϊκού προτύπου, όπως προβλέπεται από το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας που προωθεί η Α. Μέρκελ.
Δεν μπορεί να γίνει με την κατάργηση της συλλογικής αυτονομίας, με θρυμματισμό των συλλογικών δικαιωμάτων, με συμπίεση και με χτύπημα της αμοιβής της μισθωτής εργασίας. Αυτό θα σημάνει καταστροφή του κοινωνικού ιστού. Θα οδηγήσει σε πλήρη καθήλωση της κοινωνίας, η οποία ήδη είναι κατακερματισμένη.
Μεγάλα στρώματα της κοινωνίας ζουν μέσα στη φτώχεια, η μεσαία τάξη συρρικνώνεται και οδηγείται σε εξαφάνιση.
Για τις κοινωνικές αντιδράσεις
Οι κοινωνικές αντιδράσεις καταγράφονται κάθε μέρα και περισσότερο. Αυτές οι αντιδράσεις, όμως, πρέπει να έχουν συγκεκριμένη στόχευση και ιεραρχήσεις, στο πλαίσιο ενός οργανωμένου δημοκρατικού κινήματος. Μόνον έτσι μπορούν να έχουν πολιτικά αποτελέσματα και να οδηγούν στην αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής. Η αποσπασματική έκφραση της κοινωνικής δυσαρέσκειας είναι δυνατόν να οδηγήσει σε μια διάχυση των διεκδικήσεων και των αιτημάτων, να τροφοδοτήσει τον «κοινωνικό αυτοματισμό» και εντέλει αυτή η δυσαρέσκεια να απορροφηθεί και να ενισχύσει τη συντηρητική πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου