Ομαδικές τιμωρίες και καψόνια

(Του Βαγγέλη Αγγέλου) 

Οι παλιότεροι από μας, θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια, ότι ήταν διαδεδομένη πρακτική, οι δάσκαλοι, όταν δεν μπορούσαν να βρουν τον δράστη μιάς μαθητικής αταξίας, να επιβάλουν τιμωρία (ομαδική) σε ολόκληρη την τάξη, πχ ομαδικός ραβδισμός με τη βέργα του δασκάλου στο Δημοτικό ή ομαδική αποβολή στο Γυμνάσιο. 

Και αφού από μικρή ηλικία εμπεδώσαμε τη χάρη της συλλογικής ευθύνης και της ομαδικής τιμωρίας, για να μην ξεχνιόμαστε , την ξαναβρήκαμε μπροστά μας , με τα ομαδικά καψόνια του Στρατού, κατά τη διάρκεια της θητείας μας. 

Κάποια στιγμή, είπαμε και πιστέψαμε ότι, αυτό δεν είναι σωστό και ότι πρέπει να τιμωρούνται ατομικά οι παραβάτες , χωρίς να «παίρνουν στο λαιμό τους» αυτούς που δεν έφταιξαν. 

Πιστέψαμε μάλιστα, ότι ζούμε σ’ ένα κράτος δικαίου, ευρωπαϊκών προδιαγραφών, όπου τέτοιες πρακτικές συλλογικής ευθύνης κι ομαδικών τιμωριών, σύντομα θ’ αποτελούν μακρινή ανάμνηση. 

Και να που ήρθε πάλι ο καιρός, να ξαναζήσουμε τέτοιες βάρβαρες καταστάσεις, που εμείς οι ενήλικοι τις θυμόμαστε, αλλά τα παιδιά μας δεν τις έχουν ζήσει. Ένα παράδειγμα: 

Ανακοινώθηκε προχθές , η προαποφασισμένη από τις μνημονιακές ρυθμίσεις εξίσωση της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης με αυτήν του πετρελαίου κίνησης , πράγμα που σημαίνει ότι απ’ τον Οκτώβρη αυτού του έτους, το κόστος της θέρμανσης των σπιτιών μας θ’ αυξηθεί κατά 30% τουλάχιστον. 

Η αιτιολογία αυτού του μέτρου, είναι γνωστή και υπαρκτή: Η καταπολέμηση της λαθρεμπορίας στα καύσιμα. Επειδή δηλαδή το κράτος αδυνατεί να πατάξει την λαθρεμπορία καυσίμων, από την οποία χάνει έσοδα, έρχεται και εξισώνει την τιμή στα καύσιμα, αυξάνοντας θεαματικά την τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, χωρίς ταυτόχρονα να εξαγγέλει κάποια συγκεκριμένα μέτρα προστασίας των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, που αδυνατούσαν να εξασφαλίσουν το πετρέλαιο θέρμανσης, ακόμα και στην ειδική χαμηλότερη τιμή που αυτό είχε τον χειμώνα που μας πέρασε. 

Βέβαια έγινε αόριστα λόγος για τον σχεδιασμό κάποιων μέτρων επιδοματικής μορφής, για τα οποία όμως δεν υπάρχει πρόβλεψη στον ελλειμμάτων του 2012, αλλά και εξαρτώνται κι από την επίτευξη των στόχων της μείωσης των ελλειμμάτων κλπ. 

Όλα αυτά σημαίνουν ότι , τον επόμενο χειμώνα , που με βεβαιότητα τα εισοδήματα θα είναι ακόμα πιο χαμηλά απ’ αυτά του χειμώνα που μας πέρασε, ακόμα περισσότεροι χαμηλόμισθοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, άνεργοι κλπ, θα βρεθούν χωρίς θέρμανση κι ότι ακόμα περισσότεροι θα καταφύγουν στην «λύση» της παράνομης υλοτομίας, για να ταΐσουν με ξύλα τζάκια και ξυλόσομπες. 

Οι πολιτικές αυτές, σπρώχνουν όλο και περισσότερους στην ακραία φτώχεια, στην αβεβαιότητα και την απόγνωση και μόνο προς την έξοδο από την κρίση δεν συντελούν. 

Και να πει κανείς, ότι το κράτος δεν γνωρίζει τα εισοδήματα των νοικοκυριών, τα εμβαδά των σπιτιών και τις χειμωνιάτικες θερμοκρασίες της χώρας ; Τα γνωρίζει και τα παραγνωρίζει και βάζει τον μηχανισμό του να δουλέψει, αλλά μόνο για να εισπράξει νέους φόρους , έκτακτες εισφορές και τέλη. 

Αυτό το ίδιο κράτος όμως, το κράτος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, επί δεκαετίες κι όχι μόνο τώρα, όταν χρειάζεται να σχεδιάσει πολιτικές που θα υλοποιήσουν ένα κάποιο δίχτυ κοινωνικής προστασίας, τότε μπλοκάρει και στέκεται αμήχανο, τιμωρώντας ομαδικά τους πολίτες του και, κατά προτίμηση τους ασθενέστερους, αφού, στην πράξη, τους αντιμετωπίζει σαν συνένοχους των λαθρεμπόρων καυσίμων. 

Απομένει να δούμε, αν οι πολίτες θ’ αποδεχθούν και θα επιβραβεύσουν με την ψήφο τους τέτοιες πολιτικές ή αν θ’ αποφασίσουν να γυρίσουν σελίδα.