ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΡΗΓΓΕΙΛΑ ΠΑΤΑΤΕΣ ΝΕΥΡΟΚΟΠΙΟΥ

(της Κατερίνας Χατόλα)

Με όλο τον σεβασμό και την κατανόηση προς τους πατατοπαραγωγούς του Νευροκοπίου και το αδιάθετο προϊόν τους καθώς και προς τους εθελοντές που, με την πρωτοβουλία τους, άνοιξαν δρόμους κι απέδειξαν εναλλακτικές δυνατότητες προώθησης των αγροτικών προϊόντων, ομολογώ ότι, δεν παρήγγειλα και δεν  αγόρασα, από εδώ στη Χαλκίδα, πατάτες Νευροκοπίου. Και τούτο, επειδή:

-  Δεν διαθέτω κατάλληλο χώρο για αποθήκευση τόσο μεγάλων ποσοτήτων πατάτας και, φοβάμαι ότι, μέχρι να  καταναλωθούν όλες, αρκετές απ’ αυτές μπορεί να σαπίσουν ή να φυτρώσουν.

-  Δεν αποτελεί μόνο η χαμηλή τιμή της πατάτας κριτήριο για την αγορά της. Ήδη, οι πλανόδιοι τσιγγάνοι πωλητές πωλούν πατάτες σε χαμηλότερη τιμή (10 ευρώ τα 40 κιλά). Ούτε απ’ αυτούς αγόρασα.

-  Για τις αγορές μου, προτιμώ τα καταστήματα της περιοχής μου ή τις λαϊκές αγορές, με τη γνώση ότι ενισχύω ντόπιους παραγωγούς κι επαγγελματίες και ότι συμβάλω στην μη διόγκωση της ανεργίας.

-  Το λεγόμενο «Κίνημα της πατάτας», σε όποια προϊόντα κι αν επεκταθεί, έδειξε κι άνοιξε δρόμους, αλλά «δεν είναι και για χόρταση». Δεν μπορούμε να γυρίσουμε τόσο πίσω και να μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε αποθήκες τροφίμων!

-  Χρειάζεται, αξιοποιώντας την εμπειρία του «Κινήματος της πατάτας», να διεκδικήσουμε άλλες, μόνιμες λύσεις, όπως πχ Δημοτικές Αγορές αγροτικών προϊόντων, όπου, μόνο οι αγρότες – κι όχι οι έμποροι και μεσάζοντες -, θα μπορούν να διαθέτουν τα προϊόντα τους απ’ ευθείας στους καταναλωτές.

-  Κι ένα τελευταίο, αλλά όχι ελάχιστο: Εκτός απ’ τους οικονομικούς μεσάζοντες των αγροτικών προϊόντων, φαίνεται ότι, υπάρχουν και πολιτικοί μεσάζοντες αγροτικών προϊόντων. Εδώ που έφθασε η χώρα μας, ειλικρινά δεν ξέρω, ποια απ’ τις δυο αυτές κατηγορίες μεσαζόντων, είναι η πιο άχρηστη κι επιβλαβής για τον τόπο. Όσο απεχθής είναι η αισχροκέρδεια των μεγαλεμπόρων μεσαζόντων, τόσο απεχθής μου φαίνεται η πολιτική αισχροκέρδεια κάποιων μικρεμπόρων της πολιτικής που, εκμεταλλευόμενοι τον φόβο και την ανασφάλεια του κόσμου, «πουλάνε», με την ίδια ιδιοτέλεια, πατάτες, δραχμές και, προπαντός, τον εαυτό τους.