Μια όψη πράσινης ανάπτυξης

(Του Στάθη Κουρνιώτη)

Στην Εύβοια υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός προστατευόμενων φυσικών οικοσυστημάτων που, θεωρητικά τουλάχιστο, έχουν ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000. Να θυμίσουμε ότι στις προστατευόμενες περιοχές περιλαμβάνονται το Καντήλι, τα βουνά της κεντρικής Εύβοιας (Δίρφυς, Ξηροβούνι, Πυξαριάς) μαζί με την παράκτια περιοχή, η νότια Εύβοια (Όχη, Δημοσάρι, Καφηρέας και παράκτια ζώνη), ο υγροβιότοπος του Δύστου, το μικρό και μεγάλο Λιβάρι στο δέλτα του Ξηριά, η Σκυροπούλα και το όρος Κοχυλας στη Σκύρο.

Οι περιοχές αυτές φιλοξενούν εξαιρετική βιοποικιλότητα, ευαίσθητα και σπάνια οικοσυστήματα και εντυπωσιακή ομορφιά. Ωστόσο, περισσότερα από 10 χρόνια μετά την απόφαση να προστατευτούν, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Αντίθετα με ότι λέει ο νόμος, δεν έχει ιδρυθεί φορέας διαχείρισης, δεν έχουν εκπονηθεί οι απαιτούμενες μελέτες και επομένως όχι μόνο δεν εφαρμόζεται καμία δράση προστασίας αλλά δεν γνωρίζουμε καν ποια είναι τα όρια προστασίας. Από αυτή την κατάσταση κάποιοι κερδίζουν αλλά τόσο το περιβάλλον όσο και η πλειοψηφία της κοινωνίας χάνει και θα συνεχίσει να χάνει όσο δεν εφαρμόζεται ο νόμος.

Μία απλή και, κατά την άποψή μου, αυτονόητη πρόταση είναι να ιδρυθεί ενιαίος φορέας διαχείρισης για όλες τις προστατευόμενες περιοχές του νομού και στη συνέχεια να προχωρήσουν άμεσα οι απαιτούμενες ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, προκειμένου να καταγραφούν και να οριοθετηθούν οι περιοχές προστασίας. Μια τέτοια κίνηση θα είναι πράσινη ανάπτυξη και θα είναι προς όφελος του συνόλου της κοινωνίας του νομού. Τα αναγκαία χρήματα μπορούν να βρεθούν από το ΕΣΠΑ.

Μια τέτοια κίνηση όχι μόνο θα ήταν ένα αποτελεσματικό βήμα για την πραγματική προστασία των περιοχών αυτών αλλά θα μπορούσε να συνδυαστεί με περαιτέρω δράσεις πράσινης ανάπτυξης. Για παράδειγμα με επέκταση του τουριστικού προϊόντος σε δραστηριότητες όπως η παρατήρηση πουλιών και αγριολούλουδων, την πεζοπορία και την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση. Αλλά και τα χωριά που βρίσκονται σε προστατευόμενες περιοχές θα μπορούσαν να ωφεληθούν πολλαπλά. Με τη λειτουργία σταθμών επιστημονικής παρατήρησης, την ευκολότερη ανάπτυξη βιολογικών μεθόδων γεωργίας και κτηνοτροφίας, την προστασία παραδοσιακών τοπικών επαγγελμάτων και τη δημιουργία ενός ισχυρού brandname για όλα τα τοπικά προϊόντα.